انبه بومی جنوب و جنوب شرقی آسیا است. انبهی معمولی یا انبهی هندی تنها درخت انبه است که بهطور روتین در چند منطقهی گرمسیری و نیمهگرمسیری کشت میشود. کشت این درخت از ۴ هزار تا ۵ هزار سال پیش در پاکستان، برمه و هند امروزی شروع شده است.
انبه میوهی ملی هند، پاکستان و فیلیپین و درخت ملی بنگلادش است. از میوه و برگهای این درخت برای تزئین مراسم مذهبی، جشنوارهها و عروسیها استفاده میشود. حتی در بسیاری از داستانهای اساطیری هند به آن اشاره است و گفته شده که بودا در یک باغ انبه و زیر سایهی درخت انبه مراقبه کرده است.
هند بزرگترین تولیدکنندهی انبه در جهان است. با این حال، این میوه در سایر کشورها مثل چین، مکزیک، برزیل و تایلند هم کشت میشود. انبه انواع مختلفی دارد و بعضی از درختان آن با اینکه بیش از ۳۰۰ سال عمر کردهاند همچنان میتوانند میوه بدهند.انواع انبه
معروفترین انواع انبه عبارتند از:
انبه ارزش غذایی بسیار بالایی دارد. این میوه منبع خوبی از ویتامینها و مواد معدنی مختلف به شمار میرود. ارزش غذایی یک فنجان (۱۶۵ گرم) انبه به شرح زیر است.
کالری | ۹۹ |
پروتئین | ۱٫۳۵ گرم |
کربوهیدرات | ۲۴٫۷ گرم |
فیبر غذایی | ۲٫۶۴ گرم |
چربی | ۰٫۶۲۷ گرم |
فولات | ۷۱ میکروگرم |
ویتامین C | ۶۰٫۱ میکروگرم |
کلسیم | ۱٫۲ میلیگرم |
آهن | ۰٫۲۶۴ میلیگرم |
سدیم | ۱٫۶۵ میلیگرم |
پتاسیم | ۲۷۷ میلیگرم |
این میوه همچنین حاوی ویتامین A، ریبوفلاوین، نیاسین، منیزیم، منگنز و فسفر است.
در ادامه به خواص انبه برای بدن اشاره میکنیم.
انبه غنی از پلیفنولها است که ترکیبات گیاهی هستند که بهعنوان آنتیاکسیدان عمل میکنند. این میوه حاوی انواع مختلفی از آنتیاکسیدانها از جمله منگیفرین، کاتچین، آنتوسیانین، کوئرستین، کائمفرول، بنزوئیک اسید و… است. آنتیاکسیدانها اهمیت زیادی برای بدن دارند، چون از سلولها در برابر آسیب رادیکالهای آزاد محافظت میکنند. رادیکالهای آزاد ترکیباتی هستند که به سلولها آسیب میرسانند.
تحقیقات مختلف بین آسیب رادیکالهای آزاد و علائم پیری و ابتلا به بیماریهای مزمن ارتباط برقرار کردهاند. در میان پلیفنولهای موجود در انبه، منگیفرین معروفتر است و حتی گاهی اوقات به آن «سوپر آنتیاکسیدان» گفته میشود، چون بهطرز ویژهای قدرتمند است. مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی انجام شده به این نتیجه رسیدند که منگیفرین ممکن است با رادیکالهای آزاد مبارزه کند که با سرطانهای مختلف، دیابت و سایر بیماریها در ارتباط هستند.
کم کردن احتمال ابتلا به بیماری قلبی یکی دیگر از خواص انبه محسوب میشود. جای دادن انبه در رژیم غذایی متعادل میتواند به کاهش چربی بدن و کنترل سطح قند خون کمک کند. این میوه حاوی پتاسیم و منیزیم است که شاید احتمال ابتلا به بیماری قلبی را کاهش دهند.
مطالعهی دانشگاهی انجام شده به این نتیجه رسید که مصرف منیزیم ممکن است سلامت قلب را بهبود ببخشد. پتاسیم هم بهعنوان یک رگگشا عمل میکند و ممکن است فشار روی رگهای خونی را کاهش دهد و عملکرد قلب را بهبود ببخشد. انبه منبع غنی بتاکاروتن محسوب میشود.
کاروتنوئیدها ممکن است از طریق پیشگیری از اکسیداسیون کلسترول در عروق، خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش دهند. نتایج یک مطالعهی دانشگاهی روی موشهای صحرایی نشان داد که منگیفرین سطح کلسترول خون را کاهش میدهد. همچنین در این مطالعه نشان داده شد که مکملهای منگیفرین سطح کلسترول خوب (HDL) را بالا میبرند.
انبه حاوی آنزیمهای گوارشی مثل آمیلاز است. این آنزیمها کربوهیدراتهای پیچیده را به قند ساده تجزیه میکنند. این موضوع ممکن است به بهبود فرآیندهای گوارشی کمک کند؛ هرچند به مطالعات بیشتری برای اظهار نظر قطعی در این زمینه نیاز است. محققان در یک مطالعه در دانشگاه تگزاس به این نتیجه رسیدند که انبه ممکن است به تسکین علائم یبوست کمک کند.
شواهد زیادی دربارهی خواص انبه برای چشم وجود دارد. ویتامین A و بتاکاروتن موجود در انبه ممکن است در تقویت سلامت چشمها اثرگذار باشند. لازم است بدانید که ویتامین A سلامت چشم و بینایی را بهبود میبخشد و کمبود شدید آن میتواند منجر به کوری شود. ویتامین ذکر شده بهطور ویژه برای عملکرد بهینهی قرنیه ضروری است.
چشمهای انسانها به دو نوع کاروتنوئید ضروری به نامهای لوتئین و زیگزانتین نیاز دارند. انبه منبع غنی زیگزانتین به شمار میرود و ممکن است به تقویت سلامت چشمها کمک کند. بر اساس نتایج مطالعهی انجام شده در بوستون آمریکا، کریپتوگزانتین (یک نوع کاروتنوئید دیگر در انبه) خطر ابتلا به بیماری تباهی لکهی زرد در اثر افزایش سن را در افراد مسن ژاپنی کاهش داد.
کاهش خطر ابتلا به سرطان را هم میتوانیم در لیست خواص انبه قرار دهیم. گوشت انبه حاوی کاروتنوئیدها، اسید اسکوربیک، ترپینوئید و پلیفنولها است که گفته میشود خواص ضدسرطانی دارند. نشان داده شده که انبه آنتیاکسیدانهای منحصربهفردی دارد که در میوهها و سبزیجات دیگر یافت نمیشوند.
مطالعهی انجام شده در دانشگاه تگزاس به این نتیجه رسید که پلیفنولهای موجود در انبه خواص ضدسرطانی دارند و ممکن است در کاهش استرس اکسیداتیو مفید باشند. استرس اکسیداتیو میتواند احتمال ابتلا به بیماریهای مزمن مثل سرطان را افزایش دهد.
خواص ضدسرطانی انبه به وجود منگیفرین در آن برمیگردد. مطالعهی حیوانی انجام شده روی موشها در سال ۲۰۱۵ نشان داد که پلیفنولهای موجود در انبه ممکن است جلوی ابتلا به سرطان سینه را بگیرند. همچنین نشان داده شده که منگیفرین از رشد سلولهای سرطان رودهی بزرگ و کبد جلوگیری میکند.
یک مطالعهی حیوانی انجام شدهی دیگر روی موشها به این نتیجه رسید که لوپئول موجود در انبه ممکن است با سرطان پروستات مبارزه کند. در مطالعات انجام شده روی حیوانات نشان داده شد پلیفنولهای انبه از رشد سرطان سینه پیشگیری میکنند.
خوردن انبه ممکن است به درمان دیابت کمک کند. مطالعهی انجام شده روی ۲۰ فرد مبتلا به اضافه وزن نشان داد که مصرف نصف انبهی تازه به مدت ۱۲ هفته منجر به کاهش سطح گلوکز خون شد. یک مطالعهی دیگر به این نتیجه رسید که عصارهی پوست انبه خواص ضددیابتی دارد. یک مطالعهی دانشگاهی هم به این نتیجه رسید که منگیفرین موجود در انبه ممکن است اثرات مفیدی روی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ داشته باشد.
انبه حاوی آهن است و شاید به افراد و زنان باردار مبتلا به آنمی در دریافت آهن بیشتر کمک کند. ویتامین C موجود در انبه میتواند به جذب درست آهن در بدن کمک کند.